Dew – Co tam? Dzień dobry, cześć i czołem. Brzdęk! I na zdrówko!

Zmiel pół słowa, lękiem zagęść, w chochlę wywar gęsty nabierz, Rdzeń makreli wyfiletuj, potnij w skrawki wychowanie, w dłoniach wyrób
zaufanie…

Chlep – przyjaciel kamienia Franza. Ma paski jak tygrys, hobby jego to jedzenie. Nic więcej nie-wiadomo.

Najgorsze są te limity na oczach. Chciałoby się być w treści, a jest się w przypisie. Miodem roju atomów bez ula się jest.

Arki Grynberg – rocznik późno siedemdziesiąty ubiegłego stulecia. Pół-człowiek, pół-dzik.

Alfonso Collabi, śmiały wąso-wąchacz i węchu-wąsy, zastąpił szkatułkę ryżu wielopotomnym pudełkiem z truchła makaronowego.

Jonathan Brooks, weteran literatury poradnikowej, w tym roku postanowił zaskoczyć nas fabularnym debiutem.

Zdenka – nazywam się Zdenka Lipoproteinova. Jestem skromną kucharką z Pragi.

pisać żeby napisać
podpisać
zapisać
nie wprost

poniedziałek o smaku mąki pięćsetki, mięciutkiej mąki, palec zanurzony, mięciutko jest — taka tylko do naleśników.

Poszedłem kiedyś do kuchni, był ranek, w głowie wciąż tłukła się głupia piosenka. Nie dawała mi spokoju od dnia poprzedniego.

Każdy miewa marzenia o zwykłych, zupełnie dostępnych rzeczach, zabronionych przez jakąś masochistyczną samodyscyplinę czy inne irracjonalne tabu.

Jiro ma 85 lat i całe swoje życie poświęcił robieniu sushi. Pisząc „całe swoje życie”, mam na myśli od jakiegoś 16 roku życia oraz przeznaczenie dokładnie całego tego czasu na robienie sushi.

Polak spokój odnajduje chyba tylko we śnie. Przed snem dopadają go koszmary niewypełnionych obowiązków, niespełnionych obietnic, niedociągniętych planów, przeciągniętych projektów.

Dryf w śmieciach