Afabularna aeronautka (aleatoryczny almanach ahistorycznych, alinearnych albo apokryficznych aliteracji)

– Proszę państwa, czy leci z nami lekarz?! – zapytała kobieta, przypominająca z wyglądu tę przyszywaną ciocię, która pamięta każdy twój etap życia, a ty nie masz pojęcia, kim ona u licha jest.

gulasz ludwikawy – nazywam się Ludwika Maria Gulek, lat 16 i 5/9. Rysuję od 18 roku życia.

Dzisiaj widziałem Cię przez chwilę na niebie, na czterdziestej piątej chmurze, którą naliczyłem przymrużonym okiem. Jestem już dość stary i myślałem, że nie dożyję chwili, by potwierdzić moje badania nad dorastającym pokoleniem dam samolotowych.

Dagmara nie podróżowała. Gdy po raz pierwszy nadarzyła się okazja do wyjścia poza znajomy kontekst, napięła skórę mózgu, by móc przyjąć klapsa od okoliczności i powiedziała sobie: „Tak, zasłużyłam na to”.

Przyglądałem się matowej mapie migotliwych kropek wielokolorowych, rozsianych po jednolitej powierzchni sufitu, choć przecież migotały one w moich oczach.

Ten-Który-Gra-Na-Okarynie-W-Ciemności — gra na okarynie w ciemności. Słyszysz go czasami, wracając nocą do domu.

Kuba – kraj, w którym bezdomne psy dzielą się na legalne i nielegalne, a każdy (prawie) żebrak wygląda jak klaun.

Dominika „Kobieta-Pasikonik” Polok – około roku 1997 postanowiła podarować mamie wróbla, dostrzeżonego na dachu garażu; tym bardziej, że akurat o dach była oparta drabina. Zanim weszła na dach, wróbel odleciał, następnie zaś konieczne było sprowadzenie jej z dachu przez osobę dorosłą, dopingowaną przez brata („Szybko, zaraz się dobranocka zaczyna!”).

słyszysz, jak się trzęsę?

Ruda wzięła się za mnie ostro. Nie da się ukryć. Nigdy suki nie lubiłem. Jest jak pasożyt. Drapieżna, żarłoczna i destrukcyjna – zupełnie nie w moim stylu.

to niewiarygodne, ale wszystko dzieje się dokładnie w tym samym momencie, gdy klips wyczuwa ruch śmigła wysoko w chmurach i delikatnie wprawia się w orbitalne drżenie.

– Zagadkowa sprawa, idealna dla mnie. Nie bez powodu zwą mnie Psim Detektywem. Wszystko wyniucham, chociażbym miał dowody spod ziemi wykopać. Prawda zawsze wyjdzie na jaw. Tak też będzie w tym przypadku, ale nie jest łatwo – tłumaczyłem siedzącej obok pasażerce.

Gdyby tak czysto teoretycznie zamienić silniki samolotu z suszarkami, mielibyśmy ogromnie trwałe fryzury, takie przeraźliwie puszyste – białe barankowe chmurne loczki kobietek siedzących u fryzjera z hełmem suszarki na głowie.

Odwiązana wstążka z wiosennej zwiewnej kokardki poszybowała wraz z pierwszymi podmuchami na dopiero co zieleniące się stepy.

Błyszczący wiatr – Mała Mi, której wydaje się, że należy do indiańskiego plemienia.